اثربخشی آموزش مهارت‌های فرزند پروری مثبت بر خودکارآمدی والدگری و مشکلات رفتاری کودکان در زنان سرپرست خانوار شهر یزد

مقدمه: بسیاری از والدین، شناخت کافی از خودکارآمدی والدگری ندارند و از مهارت کافی برای مدیریت صحیح مشکلات رفتاری کودکان برخوردار نیستند. در صورت آموزش صحیح مهارت فرزندپروری مثبت به والدین می‌توان چنین مشکلاتی را کاهش داد. به همین منظور، هدف پژوهش، تعیین اثربخشی آموزش مهارت‌های فرزند پروری مثبت بر خودکارآمدی والدگری و مشکلات رفتاری کودکان زنان سرپرست خانوار شهر یزد بود. روش: این پژوهش از نوع نیمه‌تجربی (پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل) بود. جامعه‌ی‌آماری شامل کلیه زنان سرپرست خانوار شهر یزد در سال 1394 بود که از بین آن‌ها سی نفر به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل (پانزده نفر برای هر گروه) قرار گرفتند. مداخله آموزشی بر اساس بسته آموزشی مهارت فرزند پروری مثبت ساندرز به‌مدت هشت جلسه برای گروه آزمایش (هر جلسه 45 دقیقه به‌مدت دو ماه) اعمال شد. از پرسشنامه‌های خودکارآمدی والدگری دومکا و همکاران (1996) و پرسشنامه مشکلات رفتاری راتر (1975) به‌عنوان پیش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد. داده‌های پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره در نرم‌افزار SPSS نسخه 19 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. نتایج: براساس یافته‌ها، مهارت‌های فرزند پروری مثبت بر خودکارآمدی والدگری تأثیر دارد، اما بر مشکلات رفتاری کودکان تأثیری ندارد. (0/05>P) بحث و نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد که می‌توان آموزش فرزند پروری مثبت را به‌عنوان روش انتخابی افزایش خودکارآمدی والدگری زنان به‌کار برد، اما از این ‌روش در کاهش مشکلات رفتاری کودکان به تنهایی نمی‌توان استفاده کرد.